(Bewerking/vertaling van de gelijknamige pagina van Wikipedia, the free encyclopedia: https://en.wikipedia.org/wiki/Djwal_Khul)
Djwal Khul (Ook wel gespeld als ‘Djwhal Khul’, ‘Djwal Kul’, ‘Meester D.K.’, ‘D.K.’, of eenvoudig ‘DK’), wordt door Theosofen en anderen gezien als een Tibetaanse discipel in de traditie van de oude esoterische wijsheidsleer, kortweg de Oude of Tijdloze Wijsheid. In de teksten wordt hij een lid van “De Spirituele Hiërarchie”, “De Broederschap”, “De Mahatmas” of “De Meesters van de Oude Wijsheid” genoemd, geestelijke begeleiders van de mensheid en leraren van oude kosmologische, metafysische en esoterische principes die aan de oorsprong liggen van alle grote wereldfilosofieën, mythologieën en spirituele tradities. Volgens de theosofische geschriften werkt Djwal Khul aan de bevordering van de geestelijke evolutie van onze planeet door middel van de leringen in de 24 boeken over Esoterische Leringen van Alice Bailey, uitgegeven door The Lucis Trust; hij zou de leringen langs telepathische weg hebben doorgegeven aan Bailey en wordt zodoende beschouwd als het kanaal van communicatie naar de Meesters van de Oude Wijsheid.
Djwal Khul in de esoterische literatuur
Djwal Khuls naam verschijnt voor het eerste in het werk van Madame Blavatsky, een van de medeoprichters van de Theosofische Vereniging en auteur van o.m. “De Geheime Leer”, gepubliceerd in 1888 en volgens Blavatsky en anderen in hoofdzaak geschreven door de Meesters Koot Hoomi en Morya in de Mahatma Brieven.
Bailey schrijft in Augustus 1934 de stem van DK in de eerste persoon: [Ik ben] “een Tibetaanse discipel van een bepaalde graad en dit zegt u weinig, omdat wij allen discipelen zijn vanaf de nederigste aspirant tot aan en voorbij de Christus Zelf. Ik leef in een fysiek lichaam zoals andere mensen bij de grens met Tibet en geef (gezien vanuit exoterisch standpunt) tijdelijk leiding aan een grote groep van Tibetaanse Lamas, voor zover mijn andere plichten dat toelaten..” In sommige geschriften werd zijn naam verwijderd en en werd naar hem verwezen met de afkorting “Meester D.K.” of kortweg “De Tibetaan”.
In 1919 verbrak Alice Bailey (1880-1949) om verschillende redenen haar banden met de Theosofische Vereniging en ging boeken schrijven die haar naar eigen zeggen telepathisch gedicteerd werden door Djwal Khul, die ze met “De Tibetaan” aanduidde (later geassocieerd met de initialen D.K.). Volgens Bailey was D.K. de belangrijkste auteur achter Blavatskys “De Geheime Leer”. Bailey beweerde dat zij, na aanvankelijke weerstand, uiteindelijk overtuigd was door de kwaliteit van datgene wat zij in de eerste weken als dictaat van D.K. had opgeschreven en besloot de communicaties uit deze bron verder op te schrijven. Zij schreef gedurende 30 jaar, van 1919 tot 1949.
Bailey schreef dat het Djwal Khuls bedoeling was om esoterische leringen te openbaren die van waarde waren voor de voortgezette training en onderwijzing van spirituele aspiranten in de 20e en vroege 21e eeuw. Zij geloofde dat zij haar werk deed in opdracht van de “Spirituele Hiërarchie” van vergevorderde wezens, waaronder Djwal Kuhl, wier enig belang was de mensheid te begeleiden naar een klimaat van goede wil en juiste menselijke verhoudingen, de eerste vitale stappen die zouden helpen met het voorbereiden van de weg naar de “Wederverschijning van de Christus” (door Theosofen de Maitreya genoemd). De 24 boeken van Alice Bailey en D.K. vormden een tweede serie van drie, na Blavatskys “De Geheime Leer”, die bedoeld waren als voorbereidende geschriften voor de Nieuwe Tijd, ook wel aangeduid als het tijdperk van Waterman, omdat binnen de astrologische tijdperken het astrologische teken van Waterman nu de cyclus van Vissen zal opvolgen.
In het voorwoord van veel van de Alice Bailey boeken verwijst Djwal Khul in zijn dictaat aan Bailey naar het feit dat hij als een abt van een Tibetaans klooster wordt beschouwd en als de spirituele leider van een grote groep van lamas. Zij schreef dat hij in Noord India woonde, bij de grens met Tibet. De boeken bevatten verder geen persoonlijke details over Djwal Khul en de gedicteerde inhoud richt zich alleen op zijn esoterische leringen. Met betrekking tot minimale persoonlijke gegevens schrijft Bailey dat Djwal Khul zichzelf beschouwt als een discipel van een bepaalde graad in de spirituele, non-fysieke ashram van de Meester Koot Hoomi die door Theosofen en andere bestudeerders van de Alice Bailey boeken gezien wordt als een ander lid van dezelfde “Spirituele Hiërarchie” van gevorderde wezens.
C.W. Leadbeater beweerde dat hij Djwal Khul zichzelf zag verplaatsen in een ruimte waarin hij en Madame Blavatsky zaten.
