In de eerste aflevering het boekenprogramma Moby Dick van seizoen 2018-2019 op de Nederlandse televisie werd het boek “De eeuwige bron” (The Fountainhead) van Ayn Rand uit 1943 besproken.
Haar theorie De Deugd van het egoïsme (The virtue of selfishness) is zeer invloedrijk in de Verenigde Staten.
In de morele leer van Rand zijn egoïsme en hebzucht deugdzame eigenschappen.
Robert Reich legt uit waarom de ideeën van Ayn Rand het algemeen welzijn ondermijnen.
Zie hiervoor de video op YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=Kr41QDei3TI
Zie voor meer informatie over het werk van Robert Reich: http://robertreich.org/

Ter overweging voor alle mensen die ten gevolge van groepsbeïnvloeding voortijdig hun leven willen beëindigen.

Groepsbeïnvloeding door zowel gedachten als gedrag heeft altijd bestaan. Onder invloed van de energieën van het Watermantijdperk wordt groepsvorming bevorderd en kunnen mensen in de wereld langs deze weg emotioneel en negatief door groepsgedachten worden bepaald.

In deze chaotische tijd, waarin vaste patronen losgelaten worden en waar niets meer zeker lijkt, hebben veel mensen het moeilijk in hun persoonlijke leven. Soms lijkt de oplossing dan om uit het leven te stappen. De overgang naar een andere dimensie lijkt de oplossing want men denkt dat er verder toch niets meer bestaat. Vanuit esoterische perspectief is er een andere hypothese.

De jaren en de taak, die de ziel in incarnatie zich ten doel heeft gesteld staan vast. Het doet er niet toe of men zich dat nu bewust is of niet. Elke incarnatie is een leerproces, vergelijkbaar met naar school gaan en zo groeit de mens evoluerend in bewustzijn van het kind-stadium naar geestelijke volwassenheid. In een omvattender perspectief bevindt zich de mensheid als geheel in verschillende stadia van de puberale fase.

Hierbij wat punten van aandacht:

Suïcide is geen besluit van de ziel, maar van de persoonlijkheid, doordat deze niet opgewassen is tegen de moeilijkheden van het fysieke leven. Dit is goed te begrijpen want het is ook vaak moeilijk. Toch is het een slechte beslissing, mede als gevolg van onwetendheid ten aanzien van de gevolgen van persoonlijk karma, want:
1. Door het leven zelf te beëindigen wordt het doel van de ziel voor die incarnatie belemmerd en gaat het hier niet zozeer om het doden van het stoffelijk lichaam, maar om het onderbreken van de geestelijke ontwikkeling. Je zou kunnen zeggen dat de persoonlijke vooruitgang een stap terug doet. Voor de ziel maakt het niets uit, want op de hogere gebieden bestaat er geen tijd.
2. Het fysieke leven afbreken zal aan de problemen niets veranderen, want na de dood komt men op dat gebied terecht waar men zich ook bevond vóór de dood, alleen nu niet met de bescherming van het fysieke lichaam. In zekere zin wordt men dan een willoos voertuig van de krachten die op het astrale gebied heersen.
3. Belangrijk: Zo’n beslissing levert géén straf van God (religie) op, maar uitstel van het eigen bewustwordingsproces. Met andere woorden men zal de opdracht en moeilijkheden van het voorgaande leven opnieuw moeten aangaan.

Enkele gedachten n.a.v. het z.g. Brexit-referendum van 23 Juni 2016

Deze overweging is een vertaling van een voordracht, gegeven door Dominic Dibble, medewerker van de Arcane School te Londen en met zijn toestemming hier gepubliceerd.

Goedenavond allemaal en welkom bij deze vollemaan-meditatie met de Zon in Kreeft. Zoals we weten, is de positie van de zon van belang, omdat deze het licht van het bewustzijn, de ziel, het tweede aspect symboliseert. Wanneer de energie ervan wordt bepaald door Kreeft, en overgedragen door de heersers van Kreeft, Maan en Neptunus, dan worden vervolgens meer specifieke aspecten van het bewustzijn gestimuleerd en in de verbeelding naar voren gehaald. Vanavond zullen we in het kort een aantal van deze gedachten verkennen in het licht van de recente gebeurtenissen – namelijk de belangrijke beslissing van Groot-Brittannië om de Europese Unie te verlaten. Kreeft is bijzonder relevant, niet alleen omdat de eigenlijke stemming plaats vond binnen de termijn waarvan gezegd wordt dat deze onder invloed van Kreeft staat, maar ook omdat de Kreeft zeer nauw verbonden is met het fenomeen van het massabewustzijn, en het referendum voor dat massabewustzijn een zeldzame kans bood om zich eenduidig te manifesteren.

In feite kunnen we nog een stap verder teruggaan en erkennen dat Kreeft een arm is van het Hoofdkruis. Het Hoofdkruis vertegenwoordigt een van de meest esoterische energetische invloeden waaraan alle levens worden blootgesteld. Zijn subtiele effecten op individuele mensen worden pas echt gevoeld als ze de verheven status van de derde inwijding bereiken; tegen die tijd is het punt van identificatie in het bewustzijn al grotendeels verlegd van het individu naar de groep. Dus het Hoofdkruis zou geen invloed hebben op individuele personen die nog steeds massabewustzijn hebben. Het zou echter een subtiel effect op de gehele massa hebben, want het Hoofdkruis betrekt zich alleen op het geheel; en het zou ook direct díe ingewijden beïnvloeden in wie de dynamische wil-ten-goede van het geheel tevoorschijn begint te komen – degenen die reageren op Shamballa. Shamballa, als uitdrukking van de eerste straal van de wil, hangt samen met het terrein van de politiek, en we weten dat de wil zowel creatief als destructief kan worden gebruikt. Wat opvalt in de nasleep van het referendum is vooral tot hoeveel vernietiging dit in de Britse partijpolitiek aanleiding heeft gegeven, met inbegrip van – en dit is een punt waarover we het later zullen hebben als we praten over Neptunus – het welhaast dromerig verdwijnen in relatieve vergetelheid van alle boegbeelden van de Leave-campagne. Men zou haast denken dat ze op een of andere manier een illusie vormden. Overigens is het verbinden van Shamballa met politiek niet bedoeld om de suggestie te wekken dat de huidige politici zelf individueel daarop reageren. Indien een dergelijk iemand naar voren komt, dan is er sprake van de ware staatsman of -vrouw – de politicus die reëel en daadwerkelijk uitdrukking kan geven aan de wil van het volk van een natie, en die dus bevoegd is om een zinvolle en productieve relatie met andere staatsmannen of -vrouwen aan te gaan tot welzijn van het geheel.

De Europese Unie is interessant vanuit het oogpunt van massabewustzijn en nationaal bewustzijn, omdat het een betrekkelijk uniek experiment is in haar poging een ​​manier te vinden van integratie van meerdere vormen van nationaal bewustzijn tot een groter geheel. Zoals elk menselijk experiment is dit onvolmaakt, en vele Leave-actievoerders kozen ervoor om intensief stil te staan ​​bij een aantal van deze onvolkomenheden, daarbij het massabewustzijn bestokend met opgeblazen en vervormde beelden, en zo een aantal van de onderste lagen van het astrale vlak beroerend. In antwoord daarop hadden de Remain-actievoerders de neiging om meer een beroep te doen op het lagere denkvermogen, maar zonder zich echt in te spannen de verbeelding en de goede wil van de bevolking daarbij te betrekken, als tegenwicht voor de negatieve astrale turbulentie gecreëerd door Leave; en waar ze gebruik maakten van emotionele aantrekkingskracht was dat vooral door middel van negatieve angstgevoelens van economische schade. Wanneer men erkent dat het zwaartepunt van het massabewustzijn vooral in de astrale wereld gelegen is, dan is het niet moeilijk om in te zien waarom de Leave-actievoerders effectiever waren.

Een punt waar door een aantal commentatoren op werd gewezen, was dat het vreemd leek om zo’n ingewikkelde vraag als het lidmaatschap van de Europese Unie tot een ​​eenvoudig “ja” of “nee” te reduceren. Inderdaad is de kwestie van wat een dergelijk complex project als de Europese Unie eigenlijk vertegenwoordigt voor de massa moeilijk voorstelbaar te maken. De Tibetaan doet in “Het naar buiten treden van de Hiërarchie” een intrigerende suggestie die erop kan wijzen dat de Europese Unie niet voldoende rekening houdt met een belangrijk onderscheid in het massabewustzijn, een onderscheid dat zich lijkt te manifesteren in veel verschillende landen, namelijk de zogenaamde “Noord-Zuid” kloof. Maar voordat we dit een beetje nader beschouwen, pauzeren we even en zeggen samen de Mantram van Eenmaking, waarbij we de term “zonen” door “zielen” vervangen.

In “Het naar buiten treden… – p.199-200” doet de Tibetaan de volgende suggestie voor de politieke organisatie van de wereld na het einde van de Tweede Wereldoorlog:
“Het ontstaan van bepaalde grote groeperingen lijkt mogelijk en misschien zelfs raadzaam. Ze zouden als volgt verdeeld kunnen worden:

1. Een Federale Unie van de grote democratieën na de oorlog. Hiertoe zou het Britse rijk als geheel kunnen behoren, de Verenigde Staten, de Scandinavische landen en bepaalde Noord-Europese naties met inbegrip van Duitsland.
2. Een Unie van de Latijnse landen, met Frankrijk, Spanje, alle landen aan de Middellandse Zee, de Balkan-landen (behalve één of twee landen die bij de U.S.S.R. ingelijfd zouden kunnen worden) en Zuid-Amerika.
3. De Verenigde Socialistische Sovjet Republieken en zekere Aziatische landen die met hen samenwerken, zoals China en later Japan.

Deze drie grote blokken zouden geen vijandige blokken behoeven te zijn, maar gewoonweg geografische invloedssferen. Ze zouden alle drie met elkaar in nauwe verbondenheid en in economische verhouding kunnen werken. Elk land zou binnen de drie blokken zijn soevereine onafhankelijkheid kunnen bewaren, maar tussen deze onafhankelijke landen en blokken zou een gelijke gerichtheid van doel en eenheid van inspanning moeten bestaan en het erkennen van een economisch toezicht van een Volkerenbond. Deze bond, die gevormd zal worden door vertegenwoordigers van alle naties en waarvan het bestuur door de drie blokken gekozen zal worden, zou toezicht moeten houden op alle hulpbronnen, de distributie ervan verzorgen en de economische politiek vaststellen.
Ik zal mij met deze toekomstige regelingen niet in details bezighouden. Zij moeten door de mannen en vrouwen van goede wil uitgewerkt worden in de smeltkroes van experimenten en ervaringen. (p.199-200)

De Tibetaan spreekt vanuit de optiek van iemand die grote verschillen kan waarnemen in het massabewustzijn; dus hoewel deze suggestie enige tijd geleden werd gemaakt, verdient zij nog steeds aandacht. Wat opmerkelijk is aan deze suggestie is dat, afgezien van de actuele Amerikaanse elementen, de eerste twee voorgestelde Bonden min of meer overeen zouden komen met de noordelijke en zuidelijke delen van de Europese Unie. We weten na de bittere ervaringen van Griekenland, Spanje en Portugal die proberen te voldoen aan de economische beperkingen van het euro-lidmaatschap, dat er sprake lijkt te zijn van een zekere mate van wrijving tussen de noordelijke en zuidelijke delen van de EU. We kunnen onmogelijk weten of de voorgestelde structuur van de Tibetaan in de praktijk beter zou werken dan wat we nu hebben, maar hij wekt de indruk dat het opleggen van een kunstmatige uniformiteit van activiteit op een te groot massabewustzijn niet altijd werkbaar blijkt. Ook wijst hij op het feit dat de “massa” in “massa-bewustzijn” niet ongedifferentieerd is – inderdaad, naties zouden niet bestaan ​​als het menselijk bewustzijn overal hetzelfde was. Dus de EU wordt geconfronteerd met de uitdaging van het werken met een zeer groot massabewustzijn met interne differentiatie, wat een uiterst moeilijke taak is. Omdat de EU tot nu toe in de eerste plaats als een politiek en economisch project beschouwd werd, is het niet verwonderlijk dat het welzijn dat zij heeft getracht te bevorderen de neiging heeft om gericht te zijn op de krachten van de economische globalisering, namelijk het efficiënte verkeer van goederen, diensten en mensen. We kunnen ons afvragen of het vertrek van Groot-Brittannië uit de Unie gelegenheid zal geven om pas op de plaats te maken en om te overwegen of er meer gewicht zou moeten worden toegekend aan de culturele en psychologische dimensies van de Unie.

Het loont ook de moeite om eraan te herinneren hoe jong de Europese Unie is. Hoewel haar wortels getraceerd kunnen worden tot in de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal, opgericht in 1951, moet in alle eerlijkheid gesteld worden dat de eigenlijke geboorte van de Unie plaatsvond in het teken van Waterman op 7 februari 1992 in Maastricht. Zij kwam tot stand met de ondertekening van het Verdrag van Maastricht, het concept van Europees burgerschap, inbegrepen het vrij verkeer en verblijf en met als eenheidsmunt de euro. Waarom Maastricht? Omdat op dat moment de Nederlanders het voorzitterschap van de Raad van de EU hadden en Maastricht er terecht aanspraak op maakte de oudste nederzetting in Nederland te zijn, een die teruggaat tot de Romeinse tijd. In “Bestemming der Volkeren” geeft de Tibetaan de sterrenbeelden die Nederland regeren: Kreeft heerst over de persoonlijkheid, terwijl Waterman de ziel regeert. Maastricht is ook nauw verbonden met het element water, omdat de naam ervan “oversteekplaats van de Maas” betekent. Maastricht ligt aan beide oevers van de Maas, de rivier die ontspringt in Frankrijk, waar zij La Meuse wordt genoemd. Net als veel andere grote rivieren die de nationale grenzen overschrijden, is de Maas/Meuse het onderwerp van een internationale overeenkomst tussen Frankrijk, Duitsland, Luxemburg, Nederland en België. De Maas speelt ook een interessante rol in het massabewustzijn; zij fungeert van de ene kant als een duidelijke verbinding met het Zuiden en anderzijds als grenslijn. Maar laten we, voordat we deze punten nader beschouwen, onze aandacht richten op de onmiddellijke nasleep van het Verdrag van Maastricht, dat niet onomstreden was.

Het proces van ratificatie van het verdrag ging gepaard met problemen in drie staten. In Denemarken werd het eerste referendum over het Verdrag van Maastricht gehouden op 2 juni 1992, maar een tekort van minder dan 50.000 stemmen leidde ertoe dat het verdrag niet werd geratificeerd. Na de mislukking werden wijzigingen aangebracht in het verdrag door de toevoeging van de Overeenkomst van Edinburgh, die vier Deense uitzonderingen opnam. Het verdrag werd uiteindelijk het jaar daarna op 18 mei 1993 geratificeerd, nadat een tweede referendum in Denemarken was gehouden. In september 1992 ondersteunde een referendum in Frankrijk slechts nipt de ratificatie van het verdrag met 51,05% ten faveure. Onzekerheid over de Deense en Franse referenda was één van de oorzaken van de onrust op de valutamarkten in september 1992, hetgeen leidde tot uitsluiting van het Pond Sterling van het wisselkoersmechanisme. Uiteindelijk kan dit hebben bijgedragen aan de Britse weigering om de euro in te voeren. In het parlement van Groot-Brittannië werd een opt-out uit de sociale bepalingen van het verdrag bestreden door de oppositie van Labour en de Liberaal-democratische leden van het parlement, en het verdrag zelf door de Maastricht-rebellen binnen de regerende Conservatieve Partij. Het aantal tegenstanders was groter dan de conservatieve meerderheid in het Lagerhuis, en daarmee dreigde de regering van John Major het vertrouwen van het Huis te verliezen. In overeenstemming met de Britse constitutionele conventie, in het bijzonder die van de parlementaire soevereiniteit, was de ratificatie van het verdrag in Groot-Brittannië niet onderworpen aan de goedkeuring van een referendum – maar we zouden het referendum van 2016 kunnen beschouwen als de vertraagde reactie op het Verdrag van Maastricht en de latere herzieningen daarvan. Nogmaals, het lijkt erop dat, niet alleen in Groot-Brittannië, het zwaartepunt van het massabewustzijn, zoals tot uitdrukking gekomen in het referendum, nog niet zo ver gevorderd was als de leiders van de Europese Unie hadden gedacht. Dit illustreert het meer algemene punt dat alle werelddienaren en werkende discipelen moeten erkennen dat de mensheid niet overhaast door de poorten van een utopie gejaagd kan worden. Integendeel, het is de taak van de dienaren om nauwgezet te bouwen aan bruggen in de mentale en emotionele lichamen van de mensheid waardoor hogere idealen kunnen afdalen in het massabewustzijn.

Terugkerend naar hoe dat massabewustzijn zich uitdrukt, gaan we iets verder terug in de tijd, naar de eerste helft van de vijftiende eeuw, de hoogtijdagen van het hertogdom van Bourgondië onder hertog Filips de Goede. Tijdens zijn regeerperiode van 1419-1467 werd het grondgebied van het hertogdom uitgebreid met een groot aantal gebieden langs de vallei van de Maas, die zich uitstrekt tot helemaal in Nederland. De Maas/Meuse gaat ruwweg van zuid naar noord door Frankrijk en Nederland via Maastricht, totdat zij een scherpe bocht in westelijke richting in de buurt van Nijmegen maakt en uitmondt in de grote rivierdelta gevormd door haar en de Rijn en Schelde. Deze drie rivieren vormen zo een soort natuurlijke grens tussen het noorden en het zuiden van Nederland, hetgeen ook enigszins lijkt op een informele grens in het massabewustzijn. De noordkant van de rivieren kan worden omschreven als meer “Noors” of Germaans en wordt vooral geassocieerd met het protestantisme, en de zuidkant van de rivieren is eerder overwegend rooms-katholiek; een adjectief dat gebruikt wordt om het verschil te beschrijven van deze zuidelijke cultuur is ‘Bourgondisch’, waarin de historische link dus doorklinkt.

Meer in het bijzonder is er een opmerkelijk verschil ten zuiden van de rivieren n.l. de traditie van Carnaval, vooral gevierd in de zuidelijke provincies Noord-Brabant en Limburg. Het Nederlandse Carnaval wordt officieel gevierd op de zondag tot en met dinsdag voorafgaand aan Aswoensdag. Hoewel de tradities variëren van stad tot stad, omvatten een aantal gemeenschappelijke kenmerken van het Nederlandse Carnaval een optocht, een “Prins Carnaval” die zogenaamd de burgemeester verdringt, vergezeld door een nar, een Boerenbruiloft, en het eten van haring op Aswoensdag. Twee belangrijke varianten kunnen worden onderscheiden: het Rijnlands Carnaval te vinden in de provincie Limburg en het Bourgondische Carnaval voornamelijk te vinden in Noord-Brabant. Maastricht, de hoofdstad van Limburg, heeft een straatcarnaval met gedetailleerde kostuums die Venetiaanse invloeden verraden. In Nederland is de eerste documentatie van het Carnaval te vinden in 1383 in Den Bosch. Het normale dagelijkse leven komt in het zuidelijke deel van Nederland gedurende ongeveer een week tot stilstand, met tijdelijk geblokkeerde wegen, en veel lokale bedrijven zijn een week gesloten. Ook veranderen tijdens de periode van Carnaval de namen van de steden en gemeenten – bijvoorbeeld, Zwolle wordt Sassendonk en Maastricht wordt Mestreech.^[1]Dit is niet helemaal in overeenstemming met de feiten: In Brabant en andere zuidelijke (niet-Limburgse) provincies kennen sommige steden ten tijde van Carnaval andere namen, b.v. Den Bosch heet dan … Continue reading

Carnaval is natuurlijk niet exclusief voor Nederland en een van de belangrijkste kenmerken is die van het loslaten van de dagelijkse verantwoordelijkheden, en de ondermijning of zelfs omkering van de normale rollen. Een deel hiervan wordt mogelijk gemaakt door het dragen van specifieke kostuums en maskers, die vrije mensen toestaat om te handelen op een manier waarop ze dat gewoonlijk niet zouden doen. Terwijl in de middeleeuwen dit tijdelijk op zijn kop zetten van het sociale weefsel bedoeld kon zijn om de spanningen tussen feodale heersers en geregeerden te helpen verlichten, kunnen we dit misschien vandaag de dag beschouwen als een vorm van informeel protest tegen de ‘efficiency’ en ‘uniformiteit’ die de globalisering tracht te creëren – of meer positief: als uitdrukking van de diversiteit van de plaatselijke geworteldheid van lokale vormen van massabewustzijn. Om één voorbeeld te geven van hoe plaatselijk geworteld deze tradities zijn, het Carnaval van Binche in België kent een karakter genaamd de Gille, waarvan de oorsprong onduidelijk blijft. Hij draagt gedurende een deel van de festiviteiten een masker met groene bril en soms een enorme kop met struisvogelveren, en hij bekogelt de toeschouwers met bloedsinaasappelen. Om generaal De Gaulle bij verschillende gelegenheden te citeren, “Hoe kun je een land dat 246 soorten kaas heeft regeren?” Als het bestuur van een divers land al zo moeilijk is, hoeveel moeilijker is dan de taak van de Europese Unie. Het vinden van de sleutel die diversiteit toestaat op te bloeien in eenheid kan het raadsel van Kreeft worden genoemd.

Zoals eerder vermeld is Neptunus de belangrijkste planetaire invloed in Kreeft, die verschijnt als de Ziel en als de Hiërarchische heerser, en achter de maan staat ​​als de Persoonlijkheidsheerser. Omdat Neptunus verbonden is met dromen, begoocheling en fantasie, is er ook een verbinding met het idee van Carnaval. De figuur van de Prins Carnaval is een soort heer van ontregeling, die voor een korte periode verschijnt en dan weer verdwijnt, en in terugblik op het referendum, geldt wellicht de suggestie dat sommige van de betrokken figuren een vergelijkbare rol gespeeld hebben.
Op grotere schaal was er een zorgwekkende tendens waarneembaar bij sommige mensen die online commentaar leverden op het resultaat, om het geheel van de Britse meningen te verengen tot ofwel “verlaten” of “blijven”. Dit gaat andermaal voorbij aan niet alleen het verschil tussen de twee adviezen, maar ook aan de verschillen in de meningen van de massa die binnen elke groep bestaan. Degenen die worden gekozen om te onderhandelen over de complexe ontwarring van de Britse relaties met de EU zullen een bijna bovenmenselijk niveau van onpersoonlijkheid en onthechting moeten hebben als ze zich geplaatst zien tegenover de verhitte retoriek en ze daarbij op productieve wijze het proces voor beide partijen moeten managen.

In Neptune – Mother of Myths, Glamour and Utopias, geschreven in 1963, spreekt Dane Rudhyar over Neptunus als “het kosmische symbool van de ‘grote dromen’ van onze verbeelding”. Hij merkt op dat er iets bestaat “wat lijkt op een Neptuniaanse soort van ambitie en van menselijke saamhorigheid – en het kan zelfs de persoon die het ervaart achtervolgen – maar het is de ambitie om zich volledig over te geven aan het bouwen van een nieuwe wereld, een nieuw type menselijke relaties …
Het provincialisme van Saturnus verandert in het federalisme van Neptunus; op hun beurt vinden de federale structuren, als ze eenmaal vertrouwd en optimaal werkzaam zijn geworden, op een Saturniaanse wijze aansluiting bij de internationalist die werkt aan het vestigen van Neptuniaanse patronen van supranationale organisaties zoals de Verenigde Naties, of van het nieuwe ‘Europa’ zoals dat door de werkelijk progressieve geesten van dat continent gezien wordt en waarnaar zij verlangen – en dat zij langzaam stap voor stap opbouwen” (uittreksels uit een online artikel op www.khaldea.com/rudhyar/astroarticles/neptunemother.php). Deze wisselwerking tussen Saturnus en Neptunus is belangrijk, omdat Steenbok, de tegenpool van Kreeft, Saturnus als heerser heeft van zowel de Persoonlijkheid als van de Ziel. Zo kan wellicht door de synthese van deze twee tekens een ware eenheid in verscheidenheid tot stand komen.

Toen Groot-Brittannië lid werd van de toenmalige Europese Economische Gemeenschap in 1973, werd deze de “gemeenschappelijke markt” genoemd. Deze term suggereert een vrij smalle focus op economische doelstellingen. Toch kan een marktplein de plek zijn, niet alleen voor de handel, maar ook voor ontmoeting, gesprek en de viering van de lokale tradities – een plaats waar diversiteit zichtbaar wordt. Laten we hopen dat we elkaar tijdig kunnen ontmoeten op het marktplein, niet alleen als consumenten, maar als echte Europese burgers, die het lokale, het traditionele en het diverse vieren, daarbij samen de grote droom van vrede en vrijheid dromend. Dan zal de Europese Unie voor de wereld gelijk staan aan een waarachtiger symbool van verlichte massabewustzijn, een van de vele verlichte huizen in de grote stad van de Mensheid.

De zaadgedachte voor onze meditatie van vanavond is: “Ik bouw een verlicht huis en daarin verblijf ik.”
Dominic Dibble

Zwaartekracht

Op 14 september 2015 werd een trilling van de zwaartekracht waargenomen. Herhaalde onderzoeken waren nodig om dat op 11 februari definitief bekend te kunnen maken. Dit is verheugend nieuws voor de Nieuwe Psychologie die immers van de hypothese uitgaat dat alles energie is.
De fysicus en esotericus Mintze van de Velde heeft jaren geleden deze stelling onderbouwd in zijn lezing The Electric Bridge, die op deze website nagelezen kan worden. In de geschriften van Helena P. Blavatsky en Alice A. Bailey werd al vastgesteld dat alles energie is. Verderop zijn de citaten te vinden die Mintze van de Velde gebruikte in zijn lezing.
Wat hieronder volgt is een beknopte weergave van deze lezing. Eerst de stelling van de wetenschap volgens Isaac Newton, daarna de stelling van de Oude Wijsheid.

De reguliere wetenschap

De wetenschap en met name de kosmologie gaat van de volgende grote lijnen uit:
De evolutie en het tegenwoordige gedrag van sterrenstelsels, sterren en planeten is hoofdzakelijk een gevolg van de zwaartekracht. Iedereen heeft op school de wetten van Newton (klassieke zwaartekracht) geleerd, die later uitgebreid werden met de speciale en algemene relativiteitstheorie van Albert Einstein.
Het universum als zodanig is elektrisch neutraal. Omdat zwaartekracht het globale patroon van de hemellichamen beschrijft, vindt de huidige kosmologie het niet nodig elektrische verschijnselen in rekening te brengen – de vergelijkingen van de speciale en algemene relativiteitstheorie zijn erg ingewikkeld en voegen voor huis-tuin-en-keukengebruik in het dagelijkse leven weinig toe. Deze vergelijkingen, met nog een aantal discutabele aannamen, hebben een oplossing die leidt tot de Big Bang-theorie. De term “Big Bang” is oorspronkelijk door Fred Hoyle – een fervent tegenstander ervan – bedacht als spotnaam. De wetenschap kan niet verklaren, wat er vóór de Big Bang gebeurd is (de wetten van de fysica houden daar op te bestaan).

Zwarte gaten

Om de huidige verklaring van de kosmologie consistent te laten blijven met nieuwe waarnemingen, zijn zwarte gaten ingevoerd: objecten die alles absorberen, zelfs licht. Toen wat later toch straling werd waargenomen op plaatsen waar zwarte gaten vermoed werden, werd de theorie op knappe manier aangepast.
Donkere materie werd uitgevonden om de waargenomen grote rotatiesnelheid van bepaalde sterrenstelsels te verklaren. Men schatte daarbij dat ongeveer 23% van het universum uit deze donkere materie bestaat (die per definitie niet waarneembaar is), en slechts 4% zou de gewone materie zijn waaruit u en ik bestaan.
Het universum breidt zich uit en doet dat niet steeds langzamer, maar tegen de verwachting in steeds sneller. Donkere energie werd uitgevonden om de waargenomen grote uitbreidingssnelheid van de ruimte te verklaren. Men schat tegenwoordig dat 73% van het universum gevuld is met deze donkere energie.

De Oude Wijsheid, Blavatsky, Bailey en Lodge

Wat heeft de Oude Wijsheid ons in dit verband te vertellen? Alice Bailey vertelt ons: “Tijd en ruimte zijn slechts bewustzijnstoestanden”. (Alice A. Bailey: Een Verhandeling over Witte Magie, p. 9 – Engelse uitgave)

In 1877 schreef Helena Blavatsky:

“Er bestaat geen gravitatie in de zin van Newton, maar alleen magnetische aantrekking en afstoting… Het is door hun magnetisme dat de planeten van het zonnestelsel hun bewegingen in hun respectievelijke banen reguleren door het nog sterkere magnetisme van de zon, niet door hun gewicht of gravitatie”. (H.P.Blavatsky: De Geheime Leer 1:538-49)

Einstein moest toen nog geboren worden. En Helena Blavatsky vervolgt:

“Slechts gelovend in de wet van onderlinge magneto-elektrische aantrekking en afstoting… komt men tot de conclusie dat ‘universele gravitatie’ een zwakke kracht is, duidelijk niet in staat ook maar een kleine fractie van de verschijnselen van beweging te verklaren”.
We weten nu, dat de elektrische kracht inderdaad veel, duizelingwekkend veel sterker is dan de zwaartekracht. Ze verschillen 39 ordes van grootte (10 met 39 nullen). Om je een idee te geven van wat dat betekent: het is alsof je een miljoenste millimeter vergelijkt met tienduizend keer de afmeting van het ons bekende universum!
De aarde is een magnetisch lichaam; in feite, zoals sommige wetenschappers gevonden hebben, is het één grote magneet, zoals Paracelsus al zo’n 300 jaar geleden stelde. Zij is geladen met een vorm van elektriciteit – laten we het positieve noemen – die zich voortdurend ontwikkelt door spontane werking in haar binnenste, of middelpunt van beweging.

Alice Bailey schreef enige tijd later:

“Een van de komende ontdekkingen zal de integrerende kracht van elektriciteit zijn die de cohesie tussen alle vormen bewerkstelligt en elk vormleven bestendigt gedurende de cyclus van gemanifesteerd bestaan. Het veroorzaakt ook het bij elkaar komen van atomen en organismes in vormen, aldus dat opbouwend wat nodig is voor het uitdrukken van het levensprincipe”. (Alice A. Bailey: Esoteric Psychology I, p. 374, Engelse uitgave)

Enige tijd later merkte Sir Oliver Lodge zeven stadia op in de evolutie van sterren:

1. Ether vol van intrinsieke wervelingen.
2. Alles stroomt, beweegt, niets is statisch.
3. Vlokken van de ether voegen zich samen tot elektrische ladingen.
4. Deze ladingen voegen zich samen tot de atomen van de materie.
5. Deze materie klontert samen tot wolken die roteren.
6. Langzamerhand neemt de rotatiesnelheid toe totdat de massa’s stralen uitzenden, die losbreken in grote sterren van hoge temperatuur. Door het stralingsverlies slinken deze tot compactere sterren, waarop de kiemen van het leven geboren worden.
7. De sterren verliezen hun substantie, worden kleiner, donkerder en verdwijnen wellicht helemaal, daarbij weer ether en straling achterlatend, zodat het proces weer van voren af aan kan beginnen.

En Sir Oliver Lodge eindigt met: “Materie heeft de neiging weer opgeslokt te worden in elektriciteit”.

Terugkerend tot Alice Bailey, die schreef:
“Vuur door wrijving wordt enigszins door de wetenschapsmensen der wereld verstaan en wij gebruiken voor onze behoeften het vuur dat verwarmt, licht geeft en beweging voortbrengt. Dit is naar de stoffelijke betekenis van het woord. Eén van de op handen zijnde ontdekkingen zal het integrerend vermogen van elektriciteit zijn, gelijk het de samenhang in alle vormen veroorzaakt en alle vormen ondersteunt gedurende de kringloop van geopenbaard bestaan. Tevens brengt het de atomen en de organismen binnen de vormen tezamen en bouwt op die manier datgene op wat nodig is teneinde het levensbeginsel uit te drukken [….]. Door bemiddeling van de zevende straal zal dit gedurende het Watermantijdperk in vollediger mate worden vrijgegeven. Eén van de eerste gevolgen zal een toenemen zijn van het begrip van broederschap en zijn werkelijke wetenschappelijke basis”.
(Alice A. Bailey: Esoteric Psychology, I, p. 373-374 – Engelse uitgave).